Nënkryetarja e BDI-së, Arta Bilali-Zendeli tha se BDI ka propozuar Marrëveshje Kombëtare për Përparim, që sipas tyre, kjo marrëveshje synon krijim e shpresës, mundësisë dhe perspektivës. Siç tha Bilali-Zendeli, ka ardhur koha që vendi të mos mbahet peng nga frika dhe armiqtë imagjinarë e të ndalet, që siç thotë, këtë absurditet politik.
Në një atmosferë të mbushur me akuza të ndërsjella, me shpikje armiqsh, me prodhim frikash dhe me helmim të qëllimshëm të opinionit publik, Kongresi i Pestë i BDI-së zgjodhi një rrugë tjetër.
Në vend të nxitjes së frikës, ne hodhëm një litar shprese.
Në vend të thellimit të ndarjeve, ndërtuam një urë.
Në vend të vazhdimit të rrethit vicioz të apatisë, zhgënjimit dhe ikjes nga vendi, propozuam ndërprerjen e këtij zinxhiri.
Kjo është arsyeja pse Kongresi i BDI-së doli me propozimin për një Marrëveshje Kombëtare për Përparim.
Kjo nismë nuk është partiake. Nuk është etnike. Ajo është mbi të gjitha këto. Është një platformë mbarë shoqërore, mbi partitë, mbi konfliktet artificiale dhe mbi narrativat e frikës.
Për vite me radhë, vendi po mbahet peng ngafrikëra fiktive, nga armiq imagjinarë dhe ngapolarizime të prodhuara qëllimisht, vetëm për tëruajtur ose fituar pushtet. Ky model ka prodhuarstagnim, mungesë perspektive dhe emigrimmasiv.
Ne besojmë se ka ardhur koha për ta ndalur këtëabsurditet politik.
Prandaj, Marrëveshja Kombëtare për Përparimpropozohet si një platformë e përbashkët, kuekspertë vendorë dhe ndërkombëtarë, politika, shoqëria civile, biznesi dhe akademia bashkohenpër të ndërtuar konsensus mbi zhvillimin, ekonominë, arsimin, shëndetësinë dhe cilësinë e jetës.
Kjo marrëveshje nuk synon të menaxhojëfrikën, por të krijojë shpresë.
Nuk synon të prodhojë konflikte, por mundësi.
Nuk synon të ruajë status quo-në, por të hapëperspektivë për brezat që sot po largohen ngavendi.
Kongresi i BDI-së e bën këtë thirrje me bindjense vendi nuk ka nevojë për më shumë armiq, porpër më shumë marrëveshje. Jo për më shumëndarje, por për më shumë përparim.
Ky është momenti për të ndërprerë zinxhirin e apatisë dhe për të ndërtuar një konsensus të rikombëtar për prosperitetin.
